‘‘คนฺธญฺจ ฆตฺวา สุรภิํ มโนรมํ,

อโถปิ ฆตฺวา อสุจิํ อกนฺติยํ;

อกนฺติยสฺมิํ ปฏิฆํ วิโนทเย,

ฉนฺทานุนีโต น จ กนฺติเย สิยาฯ

‘‘รสญฺจ โภตฺวาน อสาทิตญฺจ สาทุํ,

อโถปิ โภตฺวาน อสาทุเมกทา;

สาทุํ รสํ นาชฺโฌสาย ภุญฺเช,

วิโรธมาสาทุสุ โนปทํสเยฯ

‘‘ผสฺเสน ผุฏฺโฐ น สุเขน มชฺเช [มชฺเฌ (สฺยา. กํ. ปี.)],

ทุกฺเขน ผุฏฺโฐปิ น สมฺปเวเธ;

ผสฺสทฺวยํ สุขทุกฺเข อุเปกฺเข,

อนานุรุทฺโธ อวิรุทฺธ เกนจิฯ

‘‘ปปญฺจสญฺญา อิตรีตรา นรา,

ปปญฺจยนฺตา อุปยนฺติ สญฺญิโน;

มโนมยํ เคหสิตญฺจ สพฺพํ,

ปนุชฺช เนกฺขมฺมสิตํ อิรียติฯ

‘‘เอวํ มโน ฉสฺสุ ยทา สุภาวิโต,

ผุฏฺฐสฺส จิตฺตํ น วิกมฺปเต กฺวจิ;

เต ราคโทเส อภิภุยฺย ภิกฺขโว,

ภวตฺถ [ภวถ (สี. สฺยา. กํ.)] ชาติมรณสฺส ปารคา’’ติฯ ปฐมํ;

2. มาลุกฺยปุตฺตสุตฺตํ

[95] อถ โข อายสฺมา มาลุกฺยปุตฺโต [มาลุงฺกฺยปุตฺโต (สี.)] เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ…เป.… เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข อายสฺมา มาลุกฺยปุตฺโต ภควนฺตํ เอตทโวจ – ‘‘สาธุ เม, ภนฺเต, ภควา สํขิตฺเตน ธมฺมํ เทเสตุ, ยมหํ ภควโต ธมฺมํ สุตฺวา เอโก วูปกฏฺโฐ อปฺปมตฺโต อาตาปี ปหิตตฺโต วิหเรยฺย’’นฺติฯ